De bruiloft (eindelijk het hele verhaal)

De bruiloft

De dag was mooier dan dat ik ooit had kunnen dromen. De avond van te voren hadden Zenon en ik al afscheid genomen. Zenon heeft me netjes bij Sandie (vriendin van de kerk die ons onze marriage counseling heeft gegeven en waar we vaak komen ) afgezet en is daarna naar Home Sweet Home gegaan waar zijn familie bij elkaar was gekomen zodat ze niet te laat op de bruiloft zouden zijn. Bij Sandie hebben we worstjes en marschmallows boven het kampvuur gebakken. (Er was in heel Jinja en omgeving geen stroom dus het was pikkendonker). Die avond heb ik ook bij kaarslicht mijn beloftes geschreven. We hadden afgesproken dat allebei op die avond te doen zodat we ons op de grote dag voor konden bereiden.

In de ochtend heeft Zenon zich aangekleed bij onze vrienden Holly en William en ik heb me bij Sandie aangekleed. De avond ervoor was mijn telefoon al afgepakt en kon ik Zenon niet meer bereiken. Phoe wat is dat moeilijk als je zenuwachtig bent. ( en Zenon maar proberen mij te bellen!) Bij het ontbijt kreeg ik een hele lieve kaart, en een doos met sieraden die Zenon bij Sandie had achter gelaten. Zo lief!!! En tja het is toch wat: ik kan tegenwoordig zelfs niet op tijd komen op mijn eigen bruiloft!!?? ;) Gelukkig was zoals altijd iedereen te laat en begonnen we 1,5 uur te laat. (2 uur na de tijd die we op de kaart hadden gezet. )We waren al voorbereid op mensen die te laat zouden komen dus daarom hadden we al een vroegere tijd op de kaart gezet.

De oegandezen moesten de ene na de andere verrassing verdragen want onze bruiloft was heel wat anders dan ze gewend zijn. Om 10 over half twaalf begon het koor te zingen en kwam Zenon en het gevolg de kerk binnen. Het gevolg was heel lang want we hadden namelijk 14 bruidskindere, 2 bestman en 2 maids) Langs de kerk staat het huis van de dominee en daar zat ik samen met ons mam en Judo verscholen. Ik kon vanuit een raampje meekijken hoe mijn mannetje binnen kwam. En wat zag hij er geweldig uit. Het liefste wilde ik metteen naar hem toe rennen! Wat een knappe man! (vinden jullie niet?) Toen Zenon op zijn plek stond begon de muziek waar ik op naar binnen moest lopen. Maar waar was ik? Toen de muziek ongeveer een minuutje aan het spelen begon Zenon terug te lopen door het gangpad. (De Oegandezen kregen allemaal bijna spontaan een hartaanval.) Waar ging Zenon heen? Zou ik nog wel komen? Maar wij hadden dit allemaal gepland want ik wilde dat Zenon mij op zou komen halen. Via een lange trap klom Zenon naar boven om ons mam en judo te vragen of hij met mij mocht trouwen. Toen ging hij naar de helft van de trap en daar kwam ik dan eindelijk uit de deur . Op dat moment moest ik heel veel moeite doen om hem niet in de armen te vliegen en hem een kus te geven, want hij moest namelijk huilen van geluk! Ik liep naar hem toe en toen heeft hij mijn sluier omhoog gedaan en heeft hij mij mijn boeket gegeven. Samen zijn we verder van de trap gelopen en door het gangpad (waar de kinderen allemaal bellen stonden te blazen) naar voren gelopen.

Een korte samenvatting van de Order of service (de kerkdienst):
Introduction word, support from parents, family and church (answer questions about this), Scripture and sermon about Ephesians 5.22 – 5.33, Persoonlijke beloftes gevolgd door de gebruikelijke, Richard (vriend) heeft samen met Opio (onze zoon) de ringen gebracht, ringbelofte, Iedereen in de kerk had een kaars en het vuur werd naar voren doorgegeven. Zenon zijn moeder en mijn moeder gingen samen onze persoonlijke kaarsen aansteken en toen staken Zenon en ik onze trouwkaars aan, kiss the bride!!, signing of the marriage certificate, lords supper with the congregration. (Ow sorry ik merk dat ik weer in het engels aan het schrjven ben, wel jullie begrijpen het wel), toen de weddingprayer, en we kregen onze trouw bijbel (ook een nederlandse tranditie) en toen zijn we via het gangpad naar buiten gedanst op het liedje “We go together” uit Grease.
Het waren echt de mooiste paar uur van mijn leven. De hele service leek een paar minuten te duren maar het duurde toch echt meer dan ander half uur. Wat ook grappig was is dat Zenon en ik ons afvroegen of er wel foto’s gemaakt waren omdat we helemaal geen fotograven hadden gezien. Toen we een paar dagen laten een aantal foto’s van vrienden zagen, zagen we dat we echt helemaal opringt waren door cameramannen en fotograven. (wel een stuk of 10) Tja we waren ook zo diep in elkaars ogen verzonken!!!!

Na de service heeft iedereen ons gefeliciteerd!! William (grooms men) heeft ons in onze eigen auto naar een straat in Jinja gereden. Daar zijn er foto’s van ons tweeen gemaakt. Helaas is dit oegandees fout gegaan en zijn de foto’s mislukt. De batterij van de camera was namelijk leeg. (en hij vond het niet belangrijk genoeg om ons dit te vertellen, Hij had zelfs mijn camera kunnen gebruiken dan was er in ieder geval iets geweest) En tja als je hier leeft raak je er ook wel weer aan gewend!
Daarna zijn we naar de sailing club in Jinja gereden waar er een boot voor ons tweeen klaar lag. Via lake victoria en het begin van de Nijl zijn we zo naar kingfisher resort gevaren. Zenon had zijn gitaar meegenomen en heeft in de boot twee liedjes voor mij gezongen. Hij had ze allebei speciaal voor mij geschreven en muzikaal in elkaar gezet. Mijn man is echt een romanticus en dit was een heel speciaal moment. (ik kan er nog steeds helemaal bij wegzwijmelen als ik eraan terug denk)

Bij kingfisher waren de belangrijkste familieleden en vrienden. Wij hebben een aantal foto’s gemaakt en daar gegeten.De kinderen waren ondertussen een beetje moe! (daarom heeft Valentine het op geen 1 foto gehaald) Maria wou alleen nog maar Mama dus die is constant in mijn armen terug te vinden.

Rond half vijf zijn we naar Home Sweet Home gereden waar de receptie plaats vond.
De receptie was heel speciaal omdat we nederlandse optredens hadden. Van een nederlandse ABC tot een optreden van mijn man met zijn band. Het was echt helemaal geweldig!!
Tijdens de receptie hebben we ook de cake aangesneden. Zenon en ik hadden er samen voor gekozen om dit op de Oegandeze manier aan elkaar te voeren. (Ik ging namelijk voor hem knielen) Ik vond dit een heel mooi moment en het liet zijn familie zien dat ik de cultuur respecteer en dat ik nu bij zijn familie hoor. Vanaf nu ben ik een Otim! Een atesot! (tribe) Een itekok (clan)!! Het was echt een heel specieel moment voor ons!!
En toen kwam ook onze dans!! We hadden een paar danslessen gehad van Holly en we waren er helemaal klaar voor!! Toch een beetje spannend want ik had ineens een hele grote jurk aan en we moesten op en ongelijke vloer (gras en zand) dansen. Op een bepaald moment zegt het liedje “ I will catch you when you fall” en we hadden gepland dat ik zogenaamd zou vallen. Maar net op dat moment stapte Zenon echt op mijn jurk en vielen we bijna echt. Hij kon me net op tijd opvangen en we dansden gewoon mooi verder. Dit was echt een heel mooi moment en ik vergat alles om me heen.

Na de cadeautjes probeerden we een filmpje te kijken die ze in Nederland in elkaar hadden gezit maar het geluid deed het niet! (We hebben het de volgende dag thuis op ons gemak bekeken) Dankjewel lieve vrienden! Ilse, Dorien, Wilma!!!!

En toen was het tijd om afscheid te nemen. Zenon gaf zijn laatste speech en we lieten iedereen daar om samen onze huwelijksnacht te beleven. Ik wist niet waar Zenon me mee naar toe zou nemen want dat was een verrassing. Met een hele omweg zijn we uiteindelijk naar ons eigen nieuwe huis gereden waar we voor het eerst een nacht hebben door gebracht. Het huis was helemaal versierd met bloemen, roosblaadjes, snoephartjes en ballonnen. Er stond ook champagne en een taart in de koelkast.

Suzan Otim

Stukje van Zenon:
It started slow as I was anticipating how it was going to run; well I still had my phones on as a few things had to be sorted out, Taking my time to get to William’s house, I got busy organizing the missing gaps but actually what was in my mind was my wife to be since I hadn’t seen her most of the night and even in the morning, to make it worse, she wasn’t allowed to pick up any calls from me.

I swallowed it in and moved on to where I was to be (William’s house), I reached there talked with my grooms men had a nice breakfast of a wonderful cake homemade by holly and got dressed.

The camera man arrived and made some shots of us and when I asked them how the bride was doing they could not say much but “she is fine and she was getting ready”.
I started to make images of how she would look like what kind of hairstyle, veil, or hand socks, you know all the small details of how a bride should look like, mean while the groomsmen tried to get me to think of my self as they said, “wow brother you look so stunning” but however much they tried, my mind was locked on meeting my bride, any way,
We headed on to church for the ceremony and of course as you know things don’t always go right, the music was not in place.
The sound man did not have the folder for the order of service so until it was found the ceremony did not commence. Well it gave us a little more time to correct other things, like putting all the 14 children to order, getting all the Dutch ladies practice their steps, by the way they were looking a class apart “check out the pictures” again when I saw them I was assured that my bride must be more than amazing… any way

Finally the song plays and we mach in, oh what a feeling, now my heart beat was beating in the rhythm of, “am getting married, am getting married now” and every one friends, relatives, strangers, “enemies”-am not sure if I saw some may be rivals, any way all were very warm and you could see in their eyes that they were happy for what is about to happen.

It was such a beautiful morning, the power suppliers I think knew what was happening and kept the power running the whole day, I think it was planned and that is why they had it off almost the whole day the previous day, and I was glad for that,
And then the sun shone like it was sent to make the day bright, because every other day of that week there was a pour. So thanks to the sun for obeying it’s creator on our behalf. (No rain that day)

I was wondering how the Dutch tradition would come out but I did it and it was really nice, I walked off the stage to go get her, and at that moment it felt like I had not seen her for a very long time. I got to the door knocked and sweet mother of the bride walks out gives me a hug, no much questions because I think she knew it when she saw me that I needed Suzan badly to a point that I was shedding some sort of liquid of joy with my eyes, - then the step Dad comes out and he did not care if I was happy or not all he wanted to know is if I still had phones in my pocket, (I like technology as my wife will tell you).
Well I was told to wait and so I moved down the half step and as one who is determined to get what he wants I humbly obeyed.

I stepped down and waited for about 30 seconds which seemed like 5 minutes, and when she appeared hmm I literally had to gasp for oxygen because my heart skipped a beat as a result of what I was beholding, was this her or an angel, the white figure appeared and she was glowing, words cant explain it all but as I keep saying, it was a magical moment,
Then I had the pleasure of unveiling her, and I felt the winner. Actually I was the winner.

We then walked down the steps and through the isle to the stage. I could not think of any thing else apart from how blessed I was to be marrying this wonderful woman, when it was too much to think about I just cried and then I thought I was making the whole occasion a sad moment so I fought so hard and smiled and then I would think again and see what was going on and tears again, and again, it is called extreme joy.

The pastors Rob and J.B did a very wonderful work of conducting the whole sermon/ service, He started by remembering our fathers who were not around but surely watching from the world beyond us, and I figured them being happy for us,
The service went very smooth and what we had planned to take at least an hour seemed to go by in 30 minutes that is how smooth it was.

All the help we got from friends and friends of friends serving organizing, decorating, the likes of Calvary chapel crew, our own home crew, Sandy and friends, and many photographers wow, and they all graced the day. Not forgetting Calvary chapel Kampala choir that kept the people singing, music well-done!

After the beautiful service we walked out all rejoicing, I was so proud wearing my wedding ring and if you see the wedding pictures you can see me showing it off as I glided.
We spent time taking pictures with people before we went to have some alone time on the quiet street of jinja also making some memorable shots. There after we headed down to the sailing club to take the boat ride to the other side (kingfisher resort) to have lunch
This time in the boat was also exceptional, just having time together; I played two songs for my bride after the engine was shut down. There was another boat passing by with a group of tourists. Upon seeing us they started to clap and rejoice like we was another point of attraction as they took pictures and all,
Well we got to the kingfishers and every body was there waiting to receive us, most were telling us that we took long in the water and yet it was just five minutes may be 15! And that moment was also gone, then it was picture time again and who didn’t want to take a picture with the celebrities of the day meanwhile time was flying by, the children were getting hungry, others like Maria wanted to show off how favorite she is amongst all so she employed her weapon and no sooner had she started than she was in the arms of mama, anyway pictures went on good and then it was lunch time. Pasta bolognaise it was.

By then it was about 4:45 pm when we went to home sweet home for the reception, and what happened there was so cool, hey,
Music was already playing we marched in and had to cut the ribbon to enter in, on our left was a very beautiful cake aligned with a strip of red roses, just waiting to be sliced and eaten, we found the seats for us and I was given the mic to kick off the occasion which I did quickly since there was no time to waste, there was much of the list as I was informed by the master of ceremony Mr. Enyimu Richard (very funny guy) in a good way.

We had two speeches one from each of the moms and then we had presentations, the kokshorns with the ABC, Ethan and Seth with the amusing acts, we had a poem and dance from the Otim’s family, a song and dance act from the jinja crew, then we had two song mimes from DA Crew and then lastly the pure souls which I belong, hmm Imagine rapping for your bride on her big day I haven’t seen any one do that she liked it and everyone did, may be the haters but hey if she liked it then I don’t care wat else would say.
Any way before the pure souls we had us showing the people how to twist and squeeze, making moves on the song “a moment like this” we were so good that we made every one touch their mouths in amazement not o leaving out our dance teacher Madame Holly, it was beyond Hollywood actually it was “bukawood”. I mean stunts made in Bukaya.

Any way coming to the end of the day, and looking back I could see a program well-done, and I could say was and is “thank you God for such a memorable time”

Zenon Joel Otim

Sinds de bruiloft is er heel veel gebeurd. We hebben helaas niet de mogelijkheid gehad om op huwelijksreis te gaan of om een rustige start van ons huwelijk te hebben. We zijn driedubbel hard aan het werk gemoeten voor Home Sweet Home.

Bid alsjeblieft voor ons dat wij Zenon zijn visum kunnen krijgen voor Nederland zodat we in December naar nederland kunnen komen en wat uit kunnen rusten.