Spannend!!

Ik geniet van het moment! Het is maandagmorgen 8 uur. Ik zit helemaal alleen in mijn huisje! Kunnen jullie het jezelf voorstellen? Ik ben helemaal alleen!!! Dit is een moment dat niet vaak voorkomt en ik geniet er echt met volle teugen van. Het maakt me dan ook helemaal niks uit dat ik hier ben omdat ik het huis zo schoon moet gaan maken. Omdat we het de laatste tijd zo druk hebben gehad is het huishouden er een beetje bij ingeschoten.

Het is hier heel normaal om een dienstmeisje in huis te nemen als je het druk hebt! Zo ongeveer iedereen die ik ken heeft dus een meisje in huis dat voor hun schoonmaakt, kookt en wast! Zo heeft Zenon zijn familie een meisje bij hun wonen die alles doet, hebben de buren 3 vrouwen die hun helpen met de was en koken en iedereen heeft in ieder geval een schoonmaker. Ik reliseer me heel goed dat ik het eigenlijk te druk heb om het huishouden te doen en dat het een extra belasting is maar ik kan het gewoon niet aan om anderen voor me te laten werken. Dit vinden veel oegandezen in mijn omgeving maar een raar gegeven en ze vragen vaak of ik al van gedachten ben veranderd.

Je moet je natuurlijk wel voorstellen dat de huishoudens hier geen afwasmachine, wasmachine of zelfs een stofzuiger hebben. Ik ga dus dadelijk eerst het huis sprayen met insectecide zodat al de kakkerlakken, spinnen en mieren weer doen gaan. Dan ga ik met een kleine bezem van riet het huis vegen en dan op de knieen met een doek om de boel te dweilen. Daarna ga ik de afwas met de hand doen, de ramen wassen want daar kan je niet meer doorheen kijken door de rode stof en dan ga ik een aantal dingen met de hand wassen die we niet naar HSH kunnen brengen voor de wasmachine.

Iets over HSH: (omdat onze levens zo verbonden zijn)
Zenon is vandaag weer naar Kampala (hoofdstad van Oeganda). Hij is allerlei papierwerk aan het doen. We zijn eindelijk (ja,echt eindelijk) klaar met het papierwerk voor de NGO-board en de Ministry of Gender. We hebben de afgelopen weken drie verschillende officiele bezoeken gehad om te kijken of HSH aan alle regels voldoet. We hebben deze officiele bezoeken allemaal goed afgesloten en we hebben alle aanbevelingen gekregen. Vandaag word dit hopelijk allemaal afgesloten en hoeven we ons daar niet meer op te richten en kunnen we ons helemaal op het land richten.

Het is op dit moment moeilijk om alles voor het land te regelen. Door de verkiezingen is er nooit iemand op kantoor en wisselen de werkers. We hebben ook naar de advocaat moeten stappen omdat de oude eigenaar van het land zich niet aan ons contract houd. We zijn daar nu doorheen, en hopen in maart te beginnen met de veiligheidsmuur rond het terrein.

Verder gaat het heel goed met de kinderen!! Ik kan eigenlijk wel zeggen dat we nu in een ritme zitten waarin de kinderen het heel goed doen. We zien dat de kinderen heel gelukkig zijn en dat ze zich echt heel erg thuis voelen. De kinderen hebben het ook heel erg goed naar hun zin op school. Het is geweldig om te zien hoe snel ze leren en hoeveel vrienden ze hebben. Ik geniet er van om ze elke dag van school te halen en om hun verhalen te horen. Het is voor ons ook erg fijn omdat ze nu de hele dag naar school gaan. Het geeft ons de tijd om de kinderen die de hele dag thuis zijn meer aandacht te geven en om ons op de managment zaken te richten.

Het geeft me nu ook meer tijd om me meer op mijn gezin en mezelf te richten. Ik heb meer dan twee jaar tijd dag en nacht voor HSH gewerkt. Nu dat het allemaal goed loopt en ik wat meer aan andere over kan laten kan ik aan de volgende stap in mijn leven beginnen. Ik kan me in de uren dat ik werk vooral op de HSH kinderen richten (Zenon en Richard doen papierwerk) waardoor ik een normaal durende werkweek kan werken. (Ongeveer 36 uur)

Zenon en ik hebben al vroeg in onze relatie gezegd dat we graag een kindje willen adopteren. Al snel kwamen we tot de beslissing om ons eerste kindje te adopteren. Een eerste kind is altijd speciaal omdat het de eerste is en omdat je daar als ouders van leert.

We zijn ondertussen al een aantal maanden bezig om te adopteren. We hadden besloten dat het kindje kon komen op het moment dat we terug kwamen uit Nederland. De wegen die we eerst bewandelden hadden geen resultaat waardoor we ons nu op Kampala hebben gericht. Dit heeft er vooral mee te maken dat we precies de situatie van het kindje willen weten. Dit is zodat we ons kindje niet meer kwijt kunnen raken als iemand het claimed maar ook om het kind later uit te leggen waar het vandaan komt.

Wij hebben het idee dat er in Jinja soms niet veel aandacht wordt besteed aan de onderzoeken om uit te zoeken waar de kinderen echt vandaan komen. Daarom hebben we gekozen om naar Kampala te gaan.
We zijn nu midden in het proces. (wat bijna tot een einde komt) We hebben de meeste brieven bij elkaar en morgen krijgen we een home-study door een social worker. We zijn nog niet gematched met een kindje maar we weten al wel het geslacht en de leeftijd. We hebben de naam en de kamer ook al klaar. Het duurt maximaal nog drie maanden voordat we ons kindje in onze armen mogen sluiten. Bij die tijd krijgen jullie het allemaal te horen.

We kijken erg uit naar de komst van ons kindje!! Maar goed, ik moet dus echt gaan poetsen. Morgen komt de social worker ons huis bezoeken om te kijken of we een goede situatie hebben om een kindje een goede thuis te geven. Ik ga dus aan de poets!!

groetjes Suzan